Deze maand hebben wij helaas afscheid moeten nemen van een van onze reünisten. Hij studeerde aan de destijds THE in de jaren ’74-’80, waar hij zich in 1979 aansloot bij ons dispuut. Ons gedachtes en steun gaat uit naar de vrouw, kinderen, familie en vrienden van Rijn en wensen hen sterkte in deze tijd.

Ir. Rijnko Havinga, 26 april 1956 – 4 februari 2021

“Dispuut, E.S.C, Elephants, ook studie en eigen leven. aankomst 1973, een
Corpsjaar met slechts 8 eerstejaars, waaronder Geert en ik, toch 25% voor
Alcibiades (dankzij IC’er Norbert). Een kleine greep: het jaarlijkse huisfeest,
het spuitbal op het Napoleonplein, de rugbycompetitie waarin Alcibiades
stevig aanwezig was, het familiehockeytoernooi, de ESBMWMV CLACQX,
de tuinuitbreiding met perceel 20 (op verzoek van Biermans) tussen 10:00
en des 18:00, de door Alcibiades verzorgde zanglessen voor het E.S.C, de
bottertochten, zeilen, de vijver op het balkon bij Marc, de raketlanceringen
door Gidi ‘von Braun’, ‘s nachts stappen in Antwerpen, etc. Alcibiades had
een veelzijdig dispuutskarakter en was zeker geen eenheidsworst. Als ik echter
moet kiezen dan toch: de luister ingebracht door het dispuut op mijn bruiloft
in de Achterhoek. De zanglessen hadden hun invloed doen gelden. Alcibiades
Voorwaar!”

Ir. Erik Bresser, 9 juli 1952 – 19 maart 2017

“Het uitlaten van de huisladder op bevrijdingsdag in het centrum van
Eindhoven met een aantal dispuutsvriendjes, hetgeen de lokale hermandad niet
kon waarderen, waardoor wij op hun kosten de nacht mochten doorbrengen.
De volgende ochtend werden wij na een hilarisch gesprek met de dienstdoende
bobo keurig uitgezwaaid. De huisladder kregen wij na enige weken keurig
terug!”

Ir. Maarten van de Ven, 10 april 1958 – augustus 2016

“Ik beperk mij hier tot een persoonlijke herinnering, mijn inauguratie bij het
dispuut. Twee jongens midden in de nacht vanaf een Valkje bezopen in het
Pikmeer flikkeren om naar het dichtstbijzijnde land te zwemmen is achteraf
gezien misschien niet de meest verantwoorde daad van het dispuut. Het ‘vel in
vitiis’ wint het door de bank genomen, en niet geheel tot mijn ongenoegen, van
de ‘vel in virtutibus’, me dunkt. Afijn: eenmaal aan land met de felbegeerde
das om ons nek en de nodige ceremoniële literpullen hier zijn felicitaties ons
deel. Toth geeft hierbij blijk van zijn voorspellende gave, namelijk: dat ik ‘een
grote’ zou worden. Ik kon toen niet vermoeden dat ik binnen een paar jaar
112 kilo zou aantikken op mijn ‘hoogtepunt’. De buik is inmiddels weg, de
bijnaam blijft, maar de weg er naartoe was het waard; Voorwaer!”

Maarten Jacobs, 18 mei 1978 – 6 juni 2016